راه‌های مصرف دارو

۱- داروی خوراکی Oral

– سهل‌الوصول بودن و Compliance

– آسان

– در حالت اوردوز بهتر قابل برگشت است

– جذب پایین است. (Bioavailability به فارسی «فراهمی زیستی»‌ یا مقداری از دارو که وارد جریان خون می‌شود حدود ۶۰ الی ۷۰ درصد است)

– First pass effect  یا گذر اثر اول در این روش مصرف وجود دارد و دارو قبل از رسیدن به محل اثر تا حدودی متابولیزه می‌شود.

۲-روش تزریقی درون رگی-IV- intravenous injection

در این روش کلمه‌ی «جذب» معنی ندارد.

–  سریع‌الاثر است.

–  فراهمی‌زیستی یا bioavailability  دارو بالاست است  حدود ۱۰۰ درصد است.

–  در حالت اوردوز خطرناکتر از روش‌های دیگر است.

–  اثر گذر اول ندارد.

۳- تزریق درون عضله – – IM intramuscular

–  فراهمی زیستی بالاست ولی ۱۰۰ درصد نیست.

–  مقدار زیادی از دارو را می‌توان تزریق کرد.

–  اثر گذر‌اول ندارد

–  از معایب این روش کامپلیانس پایین آن است.

۴- تزریق زیر‌جلدی – SC  – subcutaneous

–  می‌خواهیم که جذب خیلی آرام باشد.

–  برای تزریق واکسن‌ها، هپارین و انسولین کاربرد دارد.

–  جذب دارو در این حالت متناوب و طولانی است و

۵- استنشاقی Inhalation

–  ویژگی مثبت آن این است که اختصاصی عمل می‌کند.

–  داروهای هوشبری و شبیه آن

۶-رکتال Rectal

– به شکل شیاف Suppository یا تنقیه استفاده می‌شود.

–  First pass effect (اثر گذر اول) دارد.علت این که اثر گذر اول دارد چون عروق زیادی دارد و داروی جذب شده از کبد رد می‌شود.

–  بعضی از داروهای مسکن

۷- موضعی

–  اثر گذر اول ندارد و جذب نسبی است.

–  مثلا ً از طریق چشم و بینی و گوش