دیابت ملیتوس نوع یک

HLA: کمپلکس سازگاری بافتی بزرگ اولین ناحیه ژنتیکی است که با دیابت مرتبط دانسته شده است که بیشتراز ۴ مگا باز و۱۲۸ژن می باشد که بیشتر آنها در ایمنی درگیر می شوند.

این سیستم سه از سه کلاس ۱،۲،۳ تشکیل شده است کلاس ۱،۲ حاوی ژن هایی است که مولکول های سطحی را کد می کند که آنتی ژن ها را به لنفوسیت های T عرضه می کنند.

ارتباط اولیه دیابت نوع ۱بافرم های آللیک ژن های کلاس ۱ که مولکول های HLA-B8,B15 را کد می کنند دیده شده است  به زودی تشخیص دادند که این ارتباط از طریق سیگنال غیر مستقیم به خاطر عدم تعادل وابستگی شدید درناحیه ژن های سیستم سازگاری نسجی می باشند.وشدید ترین ارتباط در ناحیه HLA-DR دیده شده است.

با آنالیز واریانت های آمینو اسیدی اگزون۲ در HLA-DQB1 فهمیدند که  حساسیت بیشتر با اسپارتات ۵۷ مر تبط است  واین ژن دیابتوژنیک ترین ژن در این ناحیه است اما از وقتی که فهمیدند

  HLA-DRB1 در ریسک حساسیت آلل های HLA-DQB1 موثر است بیشتر تمر کز ها روی این است.

HLA-superlocus :جدا از ارتباط بین HLA-DQB1,HLA-DRB1 سیگنال های مرتبط در ناحیه تلومریکHLA به طور نا متغیری بالا بوده است اولین لوکوس بیماری ثانویه در اطراف مارکر D6S2223 دیده شده است.

احتمالا این ارتباطات از طریق چندین ژن وواریانت های چند گانه که  HLA-superlocus نامیده می شوند می باشد. واین سخت است که بگوییم کدامیک از این ژن ها تاثیر بیشتری بر روی HLA دارند.

واریانت های رایج اثبات شده: فقط سه تا ازآن ها در مطالعات مختلف  به عنوان ریسک فاکتورهای دیابت نوع۱ اثبات شده است.

این سه شامل تکرارهای پشت سرهم با تعداد متغیر آنتی ژن ۴لنفوسیت های سایتو توکسیک،نزدیک ژن انسولین،پروتئین تیروزین فسفاتازییروزین بدون رسپتور تیپ۲۲٫

ناحیه ای که INSراروی کروموزم۱۱P15  رااحاطه می کند مرتبط با دیابت نوع ۱ می باشد.ارتباط اصلی دریک ناحیه kb4.1 که ژن هایINS ،TH,IGF2 را احاطه می کند می باشد.ارتباط آلل های کلاس۱آن باافزایش ریسک نشان داده شده در حالیکه آلل های کلاس ۳ در محافظت برای دیابت نوع ۱ مرتبط دانسته شده است.

CTLA4 توسط Tسل هابیان می شود وبهB7-2,B7-1,  سیستم ساز گاری نسجی متصل می شود که روی کروموزوم ۲Q33 است.پلی مورفیسمA49G  در پپتید سیگنالCTLA4  با دیابت نوع۱ مرتبط می باشد.ICOS,CD28 نیز مرتبط دانسته شده است.که پلی مورفیسم که بیشتر مرتبط دانسته شدهA6230G می باشدکه بابیان افزایش یافته رونویسی آلترناتیو آن که برای فرم محلول پروتئینCTLA4 مرتبط می باشد.

PTPN22 برای فسفاتاز اختصاصی لنفوئیدی کد میشود ومتعلق به خانواده پروتئین های تیروزین فسفاتازی است که تنظیم کننده های پاسخ های ایمنی هستند.ابتدا واریانتC1858T  در ناحیه کد کنندهPTPN22 مرتبط دانسته شده وبیماری های اتو ایمیون دیگر را گسترش می دهد. نتایج جایگزینی اسید آمینه درLYP سرکوب کارآمد تر سیگنال دهی TCR را القا می کند. هم چنین واریانت های LYP  ممکن است Tcellهای تنظیمی راتحت تاثیر قرار دهد که آن رابرای سرکوبی سیستم ایمنی کمترکارآمد می کند.

درمان:

 درمان های جدید تاظهور درمان نهایی دیابت تیپ۱ ادامه دارد اما  دستیابی به یک سیستم کنترل پیچیده سلول های بتا که جاسوسی برای کنترل لحظه به لحظه قند خون می باشد دشوار می باشد.

سیستم های لوپ بسته دستخوش توسعه هایی برای تحریک پانکراس توسط سنسورهای بهتر همکاری کننده،فیدبک،کنترل الگوریتم ها و پاسخ می باشد.

آنالوگ های انسولین جدید ترفعالیت ونیمه عمر قابل پیش بینی تری دارند.راه های تحویل پوستی ودهانی واستنشاقی برای کاربرد های بالینی مد نظر می باشد. عدم وابستگی به انسولین باوارد کردن ژن انسولین به سلول های بتا توسط ابزارهای پاسخ گلوکزقابل اطمینان هدف است.کاشت سلول های جزیره به طور مداوم برای رسیدن به درمان کامل تغییر یافته است و واکسن های  ایمونولوژی برای پیشگیری از دیابت نوع۱ در حال پیدایش است.