اهداف کلان

الف – اهداف کوتاه‌مدت (تا پایان سال ۱۳۸۵)

۱- ساماندهی نظام مدیریت زیست‌فناوری کشور.

۲- بستر‌سازی و ظرفیت سازی برای ایجاد، انتقال و توسعه فرآیندهای تولید فرآورده‌های زیستی.

۳- بستر‌سازی و ایجاد زیرساختهای لازم برای ورود به بازارهای جهانی با اولویت کشورهای منطقه و کشورهای اسلامی.

۴- تکمیل پروژه‌های نیمه تمام زیست‌فناوری تولیدی و پژوهشی.

۵- استفاده از ظرفیتهای موجود برای ایجاد شبکه ملی آزمایشگاههای زیست‌فناوری.

۶ – ارتقای سطح آموزش و پژوهش و تربیت نیروی انسانی مورد نیاز باتوجه به اهداف.

۷- دستیابی و به کارگیری دانش زیست‌فناوری گیاهی مورد نیاز برای افزایش و بهبود کیفیت تولید محصولات راهبردی (گیاهان هدف: گندم، برنج، دانه‌های روغنی، چغندر قند، گیاهان‌علوفه ای و گیاهان باغی).

۸- دستیابی و به کار‌گیری زیست‌فناوری در زمینه تولید فرآورده‌های تشخیصی، پیشگیری و درمانی دامی و بهبود کیفیت و کمیت غذای دام از طریق زیست‌فناوری.

۹- دستیابی به دانش فنی و به کارگیری روشهای زیست‌فناوری پزشکی و پزشکی مولکولی در پیشگیری، تشخیص و درمان بیماریها.

۱۰- دستیابی به زیست‌فناوری تولید فرآورده‌های مفید و مورد نیاز و به کارگیری آنها در پیشگیری، تشخیص و درمان بیماریها.

۱۱- دستیابی به استانداردهای جهانی در زمینه تضمین کیفیت فرآورده‌های زیست‌فناوری.

۱۲ – استفاده از زیست‌فناوری برای حفظ تنوع زیستی و ذخایر ژنتیکی.

۱۳ – استفاده از زیست‌فناوری برای پاکسازی محیط‌زیست.

۱۴ – زمینه سازی برای توسعه زیست‌فناوری در بخش صنعت، معدن و انرژی.

 ۱۵ – ایجاد زمینه‌های لازم برای مشارکت محققین زیست‌فناوری و سرمایه‌گذاران.

بخش خصوصی در توسعه شرکت‌های تحقیقاتی و تولیدی زیست‌فناوری.

۱۶ – دستیابی به دانش ارزیابی و مدیریت خطرات زیست‌فناوری.

ب – اهداف میان مدت (تا پایان برنامه چهارم توسعه):

۱- صادرات ۳۰ درصد از فرآورده ها و خدمات زیست‌فناوری تولید‌شده در کشوره.

۲ – افزایش سهم تولیدات زیست‌فناوری از کل تولید ناخالص‌ملی کشور به میزان دو برابر این سهم در سال ۱۳۸۲.

٣- افزایش نسبت نیروهای انسانی فعال در زیست‌فناوری به کل جمعیت کشور، از ۲۰ نفر در میلیون به ۵۰ نفر در میلیون.

۴- افزایش تعداد بنگاههای خصوصی و تعاونی زیست فناوری کشور به تعداد حداقل ۲۰۰ بنگاه با اشتغال‌زایی مستقیم ۷۰۰۰ نفر نیروی تخصصی.

۵- دستیابی و به کارگیری زیست فناوری برای پیشگیری و درمان ژنتیکی بیماریها با استفاده از فرآورده‌ها و روشهای زیست فناوری (بیماریهای هدف: سرطان، دیابت و بیماریهای وراثتی).

۶ – دستیابی و به کارگیری زیست‌فناوری در زمینه گیاهان هدف در برنامه کوتاه مدت و گیاهان دارویی و کشت و کار حداقل ۳ گیاه ترانس ژنیک در کشور به مساحت حداقل نیم درصد سطح زیر کشت این قبیل گیاهان در جهان.

۷- دستیابی و به کارگیری زیست‌فناوری برای تولید فرآورده های صنعتی، غذایی و بهداشتی، معدنی و انرژی مرتبط با زیست‌فناوری به میزان ۱۰ درصد تولید کل این فرآوردهها.

۸- دستیابی به دانش فنی تولید حيوانات ترانس ژنیک.

۹- رشد ۲ برابر استفاده از زیست‌فناوری در جهت حفظ تنوع‌زیستی و ذخایر توارشی داد.

۱۰- رشد ۳ برابر در استفاده از زیست‌فناوری برای حفظ، ارتقا و پاکسازی محیط‌زیست در راستای توسعه پایدار.

۱۱- تکمیل، ساماندهی و شبکه سازی بانکهای ژن گیاهی ملی، میکروارگانیسمی تنوع‌زیستی، ژن انسانی و ناقلین و ثبت و کاتالوگ کردن حداقل ۵ درصد از نمونه‌های هر یک از بانکها با استفاده از روشهای مولکولی.

پ – اهداف بلند مدت (تا پایان برنامه پنجم توسعه).

۱ – ارتقای سهم بازار خدمات و فرآورده‌های زیستی به میزان ۵۰٪ محقق در برنامه میان‌مدت.

۲ – افزایش سهم بازار یافته‌های جدید خدمات و فرآورده‌های زیستی محقق در برنامه میان‌مدت به میزان ۲۰٪.

٣- افزایش تولید فرآورده‌های زیستی کشور به میزان دو برابر هدف کمی محقق در برنامه میان مدت.

۴- تربیت نیروی انسانی و افزایش نیروی انسانی مورد نیاز رشته‌های مختلف زیست‌فناوری به نسبت دویست در میلیون تا پایان برنامه.

۵ – ایجاد زمینه‌های لازم برای گسترش فعالیت شرکتهای خصوصی و تعاونی زیست‌فناوری به تعداد حداقل ۳۰۰ واحد تا پایان برنامه.

۶ – توسعه فعالیتهای پژوهشی، تولیدی و کاربردی زیست‌فناوری در ارائه خدمات و تولید فرآورده‌های حوزه پزشکی و کشاورزی.

۷- دستیابی و به کارگیری دانش زیست‌فناوری برای تولید فرآورده‌های صنعتی، غذایی، معدنی و انرژی مرتبط با زیست فناوری به میزان ۲۰٪ تولید کل این فرآورده‌ها.

۸- به کارگیری نتایج محقق در حوزه “حفظ، ارتقاء و پاکسازی محیط زیست” در برنامه میان‌مدت.

۹ – به کارگیری نتایج محقق در حوزه حفظ تنوع‌زیستی و ذخایر ژنتیکی در برنامه میان‌مدت.

۳- سیاست‌های ملی ایجاد علم و فناوری در زمینه زیست‌فناوری

سیاست ابزاری است که می توان به وسیله آن اهداف تعیین شده را تحقق بخشید. سیاست به مفاهیم، رهنمودها، مقررات، رویه ها، بایدها و نبایدهایی گفته می‌شود که هر سازمان به هنگام تصمیم گیری از آنها به عنوان چارچوب کاری استفاده می‌نماید.

تعاریف فوق‌الذكر تنها الگویی کلی برای تعیین سیاست‌های یک سازمان، نهاد و یا هر موجودیت دیگر است. برای تعیین سیاست‌های ملی لازم است که ملاحظاتی از قبیل سیاست‌های بین المللی، سیاست‌های منطقه و کشورهای هم‌پیمان و سیاستها و قوانین مربوط به ابعاد مختلف داخلی از جمله برنامه‌های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و غیره در نظر گرفته شود.

سیاست‌های ملی زیست فناوری با رعایت مبانی فوق و به ویژه قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در جهت پشتیبانی از اهداف تعیین‌شده، تدوین و تشریح شده است. در جدول شماره ۵ نیز سیاست‌های تعیین شده با ابعاد قدرت ملی تطبیق یافته اند.