تعریف

 پروتئین‌ها مولکول‌هایی آمفوتر و دارای بارهای مثبت و منفی هستند. اسیدهای آمینه گوناگونی که در ساختار یک پروتئین قرار  دارند تحت تاثیر pH محیط اطراف خود بارهای مختلفی می توانند به خود بگیرند.  pH که در آن  مجموع بارهای مثبت و منفی یک پروتئین برابر با صفر می شود اصطلاحا نقطه ایزوالکتریک پروتئین نامیده می شود. چنانچه تعداد گروه‌های اسیدی یک پروتئین بیش‌تر باشد pH ایزوالکتریک  پایین و در صورتی‌که تعداد گروه‌های بازی بیش‌تر باشد pH ایزوالکتریک بالا خواهد بود. نقطه ایزوالکتریک پروتئین‌ها بین ۱۲-۳ و عمدتا در محدوده‌ی بین ۷-۴  می‌باشند. 

کاربرد

از این ویژگی می توان برای تفکیک پروتئین‌های گوناگون استفاده نمود. بدین طریق که شیبی از pH ایجاد می شود و پروتئین ها تحت تاثیر میدان الکتریکی از کاتد به سمت آند حرکت می کنند. جایی که نقطه ایزوالکتریک آنها باشد بار آن‌ها صفر می شود و در نتیجه پروتئین‌ها از حرکت باز می ایستند. این پدیده که منجر به متمرکز شدن پروتئین در نقطه ایزوالکتریک خود می شود ایزوالکتریک فوکوسینگ نامیده می شود.

پلیمرهایی که شیب pH را ایجاد می کنند اصطلاحا آمفولیت ‌ها نامیده می شوند. 

به ط.ور کلی ایزوالکتریک فوکوسینگ به دو روش قابل انجام است:

۱- با استفاده از نوارهای حاوی شیب pH یا (Immobilized pH Gradient strip: IPG strip)

2- استفاده از محلول حاوی آمفولیت‌ها و ایجاد شیب pH